Zon, vakantie, spelen en opgroeien

Na een ruim dagje rijden bereikten wij de prachtige Côtes d'Armor in Bretagne. Op vakantie zonder kinderen, viel het ons makkelijk een camping te vinden, rustiek en met prachtig uitzicht! Zo kwam het dat ik luierend voor mijn tent eens kon aanschouwen hoe andere mensen met kinderen hun vakantie doorbrachten.

Er komt 2 plaatsen verderop een jong gezinnetje aan. Ik zie ze arriveren als ik mijn boek even laat voor wat het is. Als de auto wordt uitgeruimd, kan ik niet nalaten na te denken of ik ook zoveel meenam en alles had georganiseerd rondom mijn kinderen. Een fietskar, een hoog model kinderstoel, een kinderbedje, pakken luiers, kindervoeding, snoetenpoetsers en als laatste, jawel, een onberispelijk gekleed kind in een maxi-cosie.

Vervolgens wordt het kind omringd door zorg. Geen schaduw, wel schaduw, broek uit, broek aan, hapje, natje, droogje, smeerseltje, knuffeltje. Terwijl de tent door vader wordt opgezet, loopt moeder doorlopend met een jengelend en huilend kind op de arm. In de kinderstoel, uit de kinderstoel, in het bedje, uit het bedje, op een kleed, toch maar niet... teveel bijtjes op de klaverbloemetjes hoor ik moeder zeggen...., schuddend troostend, hoog in de lucht, kietelen, niets helpt.

Hé, plotseling is het stil. Ik pak mijn boek weer en begin te lezen. Af en toe over mijn boek spiekend hoe het verder gaat.
Op het kleed heeft de ca. 6 maanden oude baby zich van zijn rug op de buik gerold en ligt met grote ogen de wereld om zich heen te bekijken. Moeder moest even vader helpen met het rechthouden van de tentstokken. :-)

Er komt een kleine wolk voor de zon. Moeder richt haar aandacht weer op het kind, draait het om, pakt in haar draaiende beweging een broek van de stoel en zegt: 'even een broek aan, het is fris'. Het kind begint weer te huilen.

Voor deze ouders is het ouderschap nog erg nieuw. 1,5 Week heb ik ze zien modderen met een onrustige en regelmatig huilende baby. Helaas voor het kind hebben vader en moeder nog niet in de gaten dat hun omringende goedbedoelde zorg wel eens beklemmend kan aanvoelen. De vrijheid voor dit kind en de mogelijkheid om zelf te ontdekken en beleven is nog ver weg. 

Ik hoor gekwebbel van een paar jonge kinderen. Giechelend en gniffelend komen ze uit de richting van het sanitair. Met wasbakken, theedoeken, afwasmiddel en borstels komen ze voorbij. Samen hebben ze de afwas gedaan. Een vader staat ze bij de tent op te wachten en zegt. 'Goh, wat fijn jongens, nu kan ik de hele middag lekker luieren en hoef ik niets meer te doen'. Een ventje van een jaar of 5 reageert: 'mogen we vanavond weer afwassen, het was zo leuk!'. Vader lacht. Geeft mij een knipoog. Een half uurtje later, als de kinderen zich vermaken in de speeltuin, loopt vader naar het sanitairblok om de afwas nog even over te doen. 

Ik lees verder in mijn boek. Het gaat over omdenken. Ik geniet van deze actie van vader die begreep dat een kind laten ontdekken en beleven, essentieel is voor meer plezier in het dagelijkse leven. En als kinderen plezier hebben, serieus worden genomen en vertrouwen wordt geschonken, dan helpen ze graag een handje mee!

's middags loop ik in een grote Supermarkt. Er komt een Brits gezin voorbij en een meisje van nog geen twee loopt naast de winkelwagen. Steeds loopt ze naar een schap, pakt er iets uit, doet het in de winkelwagen en loopt weer naar een volgend schap. De winkelwagen vult zich gestaag. Steeds zegt moeder: 'thank you dear'. Als het kind weer naar een volgend schap loopt, sorteert moeder en legt terug wat ze niet nodig heeft. Hopla, daar gaat het volgende artikel de wagen in, moeder kijkt en legt het terug en hopla het volgende, moeder kijkt en laat het in de wagen. Ik merk dat het kind nog regelmatig iets pakt dat moeder echt nodig blijkt te hebben. Ik ben gewoon opgelucht en ben bijna weemoedig als ik een kind zie in het uitgeklapte stoeltje van de winkelwagen, op ruime afstand van de schappen, bijna uit de wagen kukelend om toch te kijken of het ergens bij kan.
Deze moeder had rust, nam tijd en wist dat deze manier van winkelen haar tijd koste, maar bovenal tijd zou opleveren!

Ik hoop dat deze voorbeelden aanzetten tot Anders Denken, en meer plezier als je opgroeit met kinderen!